ΘΩΡΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΣΙΑ...

ΘΩΡΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΣΙΑ ΕΝΑ ΜΙΚΙΟ ΚΟΠΕΛΙ

ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΑΠΑΡΗΓΟΡΗΤΟ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΛΕΕΙ ,ΤΙ ΘΕΛΕΙ

ΚΟΝΤΟΣΙΜΩΝΩ ΤΟ ΡΩΤΩ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ

ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΩΑ ΤΟΥ ΨΥΧΗ ΘΕΡΙΕΥΕΙ Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ

ΓΕΡΝΕΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΠΑΡΑΓΜΟΥ ΤΟ ΚΛΑΜΑ

''ΑΦΗΣ΄ΜΕ'' Μ΄ΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ''ΔΕ ΘΕΛΩ,ΑΛΛΟ ΠΡΑΜΑ''

ΗΤΑ ΓΥΡΕΥΕΥΕΙΣ ΜΟΝΑΧΟ? ΠΟΥ΄ΝΑΙ ΤΑ ΓΟΝΙΚΑ ΣΟΥ?

ΞΑΝΑΡΩΤΩ ΚΑΙ ΓΝΕΦΕΙ ΜΟΥ ''ΚΑΤΣΕ ΚΑΙ ΑΦΡΟΥΓΚΑΣΟΥ''

ΑΝΑΖΗΤΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΟΝΤΕ ΓΛΥΚΟΧΑΡΑΖΕΙ

΄΄Α Γ Α Π Η΄΄ ΤΗ ΦΩΝΑΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΣΤΣΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΦΩΛΙΑΖΕΙ

''ΕΜΙΣΕΨΕ..ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΧΩΡΙΣ..ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΡΟΠΟ

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΣΤΑ ΜΑΘΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩ''

''ΠΕΡΙΠΛΑΝΙΕΜΑΙ Κ΄ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΗΝΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ,ΝΑ ΣΤΕΡΕΨΟΥΝΕ ΓΛΥΚΑ ΝΑ ΤΗ ΦΙΛΗΣΩ''

Μ΄ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΙΑΣ ΕΧΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ ΜΟΥ

ΩΣ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΩΣ ΤΣ΄ΑΥΓΗΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΕΚΤΟΤΕ ΝΑ ΔΩ ΜΑΝΑΣ ΚΑΙ ΓΙΟΥ ΠΡΟΣΜΕΝΩ

ΓΙΑΤΙ Μ΄ΑΦΗΚΕ Τ΄ΟΝΕΙΡΟ ΄ΚΕΙΝΟ ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟ.

ΜΕΛΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ